Zalig Kerstfeest en gezegend nieuwjaar!
“In die dagen geschiedde het dat een duistere macht een indringer naar de aarde zond, zo klein dat hij alleen met een microscoop te zien was. In een grote stad hier ver vandaan wachtte hij zijn kans af en nestelde hij zich in een menselijk wezen dat toevallig een drukke markt bezocht. Hoewel niemand het in de gaten had was dat het moment waarop die duistere macht het menselijk ras in zijn greep begon te krijgen. In een razendsnel tempo begon het Coronavirus, want zo werd de indringer later genoemd, zich onder de menselijke wezens te verspreiden om zo de kwalijke invloed op het milieu die van het menselijke ras uitging een halt toe te roepen. Om te voorkomen dat het na verloop van tijd gedetecteerd en geïsoleerd kon worden, muteerde het om de zoveel tijd en zo begon het aan zijn grootse opmars en was het in een mum van tijd heer en meester op aarde. Het menselijk ras zuchtte zwaar onder deze geniepige poging tot machtsovername. Al bij voorbaat leek het een verloren strijd”.
Bovenstaand verhaaltje lijkt op een sprookje, maar dat is het allerminst; daar zijn we inmiddels wel achter. En toch: sprookjes hebben toch altijd een goede afloop? “… en ze leefden nog lang en gelukkig”. Misschien kent de Coronapandemie toch nog een goede afloop. We kunnen immers ook lessen trekken uit datgene wat ons overkomen is, zodat we – als we het virus eindelijk eens in onze greep hebben – er beter uit komen als dat we erin gingen: “never waste a good crisis”. De formulering van het ‘sprookje’ waarmee ik begon, is bewust gekozen. Een goed verstaande herkent er hopelijk het kerstverhaal in. Dat begint immers niet met een duistere, maar met een goede macht: niemand minder dan God zelf die het aanschijn der aarde wenste te vernieuwen door ons zijn Zoon te zenden. Ook Hij verscheen kwetsbaar en klein in ons midden, echter niet op een drukke markt, maar eerder aan de rand van onze samenleving. In ieder geval op een plaats waar je het het minst zou verwachten. En toch begon Hij vandaar zijn zegetocht over de wereld. Overal waar mensen Hem als Gods Zoon herkenden en in gelovig vertrouwen de deur van hun hart voor Hem openden kon men zijn Geest bespeuren, een Geest die inderdaad in staat is het aanschijn der aarde te vernieuwen.
Helaas lijkt aan die zegetocht van toen een einde te zijn gekomen. Door allerlei omstandigheden heeft de vernieuwingsbeweging die er van Hem uitging een behoorlijke knak gekregen. Er zijn ondertussen ook zoveel andere mensen en middeltjes op de markt gekomen die ‘levensvernieuwing’ beloven … Dat neemt niet weg dat het oude, vertrouwde kerstverhaal nog altijd tot de verbeelding spreekt, zodat wij toch ieder jaar weer opnieuw even stil worden bij wat er eens, in “die stille, heilige nacht” gebeurde … het lijkt misschien een sprookje, te mooi om waar te kunnen zijn. Of zou het misschien toch kunnen, dat een of andere goede macht het de moeite waard vond ons op deze ontwapenende wijze een verlosser te sturen? Wie weet? God weet!
Mede namens ons pastoraal team, onze kerkbesturen: een Zalig kerstfeest en een gezegend nieuwjaar. Jos. L’Ortye, pastoor
