Zalig Pinksteren
Naarmate het kerkelijk jaar vordert lijkt het steeds ongeloofwaardiger te worden wat we ‘vieren’. De geboorte van een kind (Kerstmis), daar kunnen we ons nog wat bij voorstellen; dat zelfs goede, onschuldige mensen onder onrecht lijden (Goede Week) nog tot daar aan toe; maar dat er iemand uit de doden opstaat (Pasen), dat wil er toch maar moeilijk in, om er nog maar van te zwijgen dat er iemand ten hemel vaart. Maak dat de kat wijs! En toch is dat het wat wij christenen geloven, het staat zelfs nadrukkelijk in onze geloofsbelijdenis en dus als ‘dogma’ geldt: zoiets fundamenteels dat wij het met zijn allen dienen te accepteren en te onderschrijven. Nu weet ik ook wel dat vooral wij westerlingen allergisch voor dogma’s zijn (‘ik bepaal zelf wel wat ik al dan niet geloof’); dat neemt niet weg dat het daarbij ook weer niet om zomaar iets gaat, alsof het allemaal niet uit (meer) maakt of je het nu wel of niet gelooft.
De vraag is natuurlijk ook wat wij daaronder verstaan, wat er bedoeld wordt als het over hemelvaart gaat. Het heeft in ieder geval niets met ruimtevaart te maken! Hemelvaart moet je zien in de lijn van Pasen. Met Pasen vieren we immers ook niet ‘het mirakel van een weer tot leven gebracht lijk’. In en met Jezus’ verrijzenis breekt er eerder een nieuw soort leven open, “een leven dat niet langer aan de wet van sterven en worden onderworpen is, maar aan de overzijde moet worden gesitueerd, een leven dat een nieuwe dimensie in het mens-zijn heeft geopend”. Hoewel hij het in analoge zin verstaat en onderkent dat het ook fout begrepen kan worden, vergelijkt paus Benedictus het in zijn bekende ‘Jezusboek’ met een ‘mutatiesprong’: “in Jezus’ opstanding is een nieuwe mogelijkheid van mens-zijn bereikt, die iedereen aangaat en een nieuwe toekomst voor de mens opent”. Zo dienen we ook Jezus’ hemelvaart te zien, in ieder geval niet als een reis naar een of ander ver gesternte. “Hij treedt binnen in de macht en levensgemeenschap met de levende god, in Gods alles overstijgende ruimte. Daarom is hij niet weggegaan’, maar Hij is nu voor altijd vanuit Gods macht bij ons en Hij is er voor ons”.
“Al heeft Hij ons verlaten, Hij laat ons niet alleen”, zo omschrijft een bekend kerklied het wat prozaïscher. “Al wat wij in Hem bezaten is altijd om ons heen. Als zonlicht om de bloemen, een moeder om haar kind, teveel om op te noemen zijn wij door Hem bemind”. Dat is de troost van hemelvaart, zeker als je weet dat op die dag ook nog de ‘Pinksternoveen’ begint, de negen dagen van gebed voorafgaande aan het Pinksterfeest, als wij ons met Maria en de apostelen verenigen en al biddend de door Jezus beloofde Helper en Trooster afsmeken. Dat we de bijstand van de heilige Geest mogen ervaren, niet alleen bij alles wat er wereldwijd gebeurt en ons in ons persoonlijke leven overkomt, maar ook bij alles wat we mogen geloven, zeker als het om dingen gaat die ook onze eigen eindbestemming betreffen.
Jos. L’Ortye, pastoor
